Coober Pedy

Coober Pedy
Na twee gezellige dagen met Allen en Joey in Adelaide, ’s morgens vroeg maar weer verder met de tocht. Dit keer gaan we de outback in. Op naar Coober Pedy, de opaalmijn. Maar eerst nog een keer overnachten in een motel. De motels hier zijn best goed, al is het meubilair een beetje jaren 80. We slapen hier goed, de airco werkt en ’s nachts huilen de dingo’s. Vreemd geluid dat huilen, volgens mij is het meer gillen. Op deze eerste dag is het vooral rijden geblazen met diverse toiletstops. Gelukkig is het gezellig in de bus en kunnen we ook onze ogen wel eens even sluiten. Wel stoppen we nog bij Lake Hart, een zout meer. Vroeger stond hier water en was er waarschijnlijk veel vertier, want de restanten van de pier kun je nog zien in het zout. Wat een bijzonder gezicht, alleen maar wit zout, het is net of het een grote sneeuwvlakte is. Na twee dagen rijden komen we in de middag aan in Coober Pedy. We slapen hier in een bunkhole. Dit is een stuk van een opaalmijn waar in diverse koven twee stapelbedden staan. Bijzondere plek om te slapen, droge lucht, niet koud maar ontzettend donker als het licht uit is. Maar koud is het ook buiten niet, zelfs ’s nachts hebben we een lekkere temperatuur als we naar het toilet gaan. We krijgen een leuke rondleiding door de opaalmijn en zien hoe hier vroeger de mannen die de opalen ontdekten met hun pikhouweel de mijnen groeven. Wat een werk met die hitte en al die vliegen. Dat is ook een van de redenen dat de mensen hun woningen in de mijnen die niet meer werden gebruikt hebben gemaakt. In de zomer koel, in de winter een aangename temperatuur. We zien hoe ze vroeger en nu in deze bunkholes leven. Daarna kunnen we natuurlijk de opalen ook nog kopen…Leuke prijzen, dus daar beginnen we maar niet aan. Aan het eind van de middag gaan we naar een opvangcentrum voor kangoeroes. Hier worden dieren opgevangen die hun moeder zijn kwijt geraakt doordat deze zijn overreden door een auto of om een andere reden. Mooi om te zien dat deze dieren goed worden opgevangen en later weer terug gaan naar de wildernis. Er is vier dagen geleden ook nog een jonge kangoeroe bij de opvang gebracht. Deze dieren zijn meestal heel erg schuw maar deze kangoeroe vond al de paparazzi wel interessant. En daar maken we weer foto’s van natuurlijk. ’s Avonds nog even een pizza restaurant binnen gelopen voor een overheerlijke pizza. De volgende ochtend vertrekken we in het donker, want we hebben een lange rit van tien uren voor de boeg. Op naar Kings Canyon.